บทที่ 99 — เหนือศพตายของฉัน

อาเครอน

วินาทีที่เอลาร่าล้มลงกลางทุ่งนั้น ทุกสิ่งทุกอย่างในตัวข้าพลันหยุดนิ่ง

ความกราดเกรี้ยว การต่อสู้ เสียงคำรามในสายเลือด

ดับสิ้น

ข้าวิ่งไปหานาง เร็วกว่าครั้งไหนๆ ในชีวิต การมีอยู่ของเบลซเลือนหายไปจากสำนึกของข้า ทั้งหมดที่ข้าเห็นคือนาง ซีดเผือด หายใจรวยริน ยังคงกุมท้องของตัวเองไว้

“เอลาร่า!”...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ